បុណ្យមាឃបូជា
ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យមាឃបូជានេះឡើងគឺដើម្បីប្រារព្ធនូវព្រឹត្តិការណ៏ធំ៣យ៉ាងគឺ៖
១/ដើម្បីប្រារព្ធនូវការធ្វើចតុរង្គសន្និបាតប្រកបដោយអង្គបួន
២/ដើម្បីប្រារព្ធថ្ងៃដែលព្រះអង្គទ្រង់សម្តែងឱវាទបាតិមោក្ខ
៣/ដើម្បីប្រារព្ធថ្ងៃដែលព្រះអង្គទ្រង់ដាក់អាយុសង្ខារ
សម័យមួយព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅ ក្នុងគុហា (រូងភ្នំ) ឈ្មោះ សូករខតា នាភ្នំគិជ្ឈកូដ (ភ្នំមានកំពូលដូចជាសត្វស្មាត) ជិតក្រុងរាជគ្រឹះ ដើម្បីសម្តែងទីឃនខសូត្រ ប្រោសទីឃនខបរិព្វាជក ដែលសម្តែងអំពីមហាភូតរូបបួន ដែលប្រព្រឹត្តិទៅមិនទៀតទាត់ឡើយ។
គាប់ជួនវេលានោះឯង ព្រះធម្មសេនាបតីកុង្សីយ៏ធម៌ គង់ស្ថិតនៅខាងព្រះប្រឹស្នាង្គ( ខាងក្រោយខ្នង) ដែលបានបក់ផ្លិតថ្វាយព្រះដ៏មានព្រះភាគបានពិចារណាទៅតាមក្រសែនៃព្រះធម៌ក៏បានសម្រេច ជាព្រះអរហន្តជាទីបំផុតនៃសាវកបារមីញាណ និងបញ្ញា១៦។
ចំណែកឯទីឃនខបរិព្វាជក ក៏បានសម្រេចសោតាបត្តិផងដែរ។ នាកាលព្រះអាទិត្យរៀបនឹងអស់ស្តង្គតព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធស្តេចយាងចុះពីកំពូលភ្នំគិជ្ឈកូដ ហើយយាងទៅកាន់វត្តវេឡុវ័ន ហើយទ្រង់ធ្វើសាវកសន្និបាតមានអង្គបួន។
ក/ព្រឹត្តិការណ៏ទី១ ចតុរង្គសន្និបាតមានអង្គ៤ គឺការប្រជុំប្រកបដោយអង្គបួនគឺ៖
១/ថ្ងៃឧបោសថព្រះច័ន្ទពេញវង់ល្អ ជាថ្ងៃដែលព្រះអង្គទ្រង់ធ្វើវិសុទ្ធុបោសថ
២/ក្នុងថ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃដែលព្រះភិក្ខុសង្ឃទាំង១២៥០អង្គមកប្រជុំគ្នាដោយមិនមានការណាត់គ្នាមុនឡើយបានមកកាន់ សំណាក់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធក្នុងថ្ងៃតែមួយព្រមគ្នា
៣/ព្រះភិក្ខុសង្ឃទាំងនោះសុទ្ធសឹងជាព្រះអរហន្តទាំងអស់ ដែលបានសម្រេចនូវអភិញ្ញា៦
៤/ព្រះភិក្ខុសង្ឃទាំងអម្បាលនោះ សុទ្ធសឹងតែជាឯហិភិក្ខុទាំងអស់( ដោយបួសមិនមានឧបជ្ជា ឬបានកោរសក់នោះទេ ដោយគ្រាន់តែចូលគាល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគហើយបានស្តាប់ធម៌ក៏បានក្លាយជាព្រះភិក្ខុសង្ឃដូចគេដែរ)។ ចតុរង្គសន្និបាត ឬសាវកសន្និបាតបែបនេះ មានតែម្តងប៉ុណ្ណោះក្នុងសម័យព្រះពុទ្ធគង់នៅ មិនកើតមានឡើងច្រើនដងបានទេ។
ខ/ព្រឹត្តិការណ៏ទី២ ថ្ងៃដែលព្រះអង្គទ្រង់សម្តែងឱវាទបាតិមោក្ខឱវាទបាតិមោក្ខ ជាកម្រងដំបូន្មានដែលព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់សម្តែង ដើម្បីដឹកនាំសត្វលោកទាំងអស់ឲ្យរួចផុតទុក្ខ។ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់ត្រាស់សម្តែងនូវឱវាទបាតិមោក្ខ ដែលមានពុទ្ធវចនៈ៣គាថាកន្លះដែលសំរាយសេចក្តីជាខ្មែរដូចខាងក្រោម៖
អធិវសនខន្តី គឺសេចក្តីអត់ធន់ ជាតបធម៌ដ៏ឧត្តម ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយតែងត្រាស់ថា ព្រះនិញ្វនជាធម៌ដ៏ឧត្តម បព្វជិតអ្នកសម្លាប់សត្វដទៃ បៀតបៀនសត្វដទៃ មិនឈ្មោះថាសមណៈឡើយ។
ការមិនធ្វើបាបទាំងពួង ការបំពេញកុសល ការញុំាងចិត្តរបស់ខ្លួនឲ្យផូរផង់ ទាំងបីនេះ ជាពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយ។
ការមិនពោលពាក្យតិះដៀល ការមិនបៀតបៀន ការសង្រួមក្នុងបាតិមោក្ខ ភាវៈជាអ្នក ដឹកប្រមាណក្នុងភត្តទីដេកទីអង្គុយដ៏ស្ងាត់ ការបំពេញព្យាយាមក្នុងអធិចិត្តទាំង៦ នេះជាពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយ។
ក្រោយពីព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់សម្តែងឱវាទបាតិមោក្ខរួចហើយ ព្រះសមណគោត្តមបរមគ្រូជាម្ចាស់នៃយើង ទ្រង់ប្រកាសតែងតាំងភិក្ខុពីរអង្គ ជាអគ្គសាវ័កកំពូលលើសភិក្ខុទាំងឡាយដោយតាំងព្រះសារីបុត្ត ជាអគ្គសាវ័កស្តាំ ដែលជាភិក្ខុកំពូលើភិក្ខុទាំងឡាយជាសាវ័ក ផ្នែកខាងមានបញ្ញាច្រើន និងតាំងព្រះមហាមោគ្គល្លាន ជាអគ្គសាវ័កឆ្វេង ជាភិក្ខុកំពូលលើ ភិក្ខុទាំងឡាយ ផ្នែកខាងមានឫទ្ធិច្រើន។
គ/ព្រឹត្តិការណ៏ទី៣ ថ្ងៃព្រះអង្គទ្រង់ដាក់អាយុសង្ខារ គឺជាថ្ងៃដែលមារមានចិត្តបាបចូលគាល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគហើយក្រាប់ទូលដោយទទូចថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ឥឡូវនេះសូមព្រះមានព្រះភាគទ្រង់បរិនិព្វានទៅ សូមព្រះសុគតបរិនិព្វានទៅ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ឥឡូវនេះជាកាលគួរនឹងបរិនិព្វានរបស់ព្រះមានព្រះភាគហើយ។ ព្រះពុទ្ធអង្គក៏ទ្រង់ត្រាស់តបពាក្យពោលរបស់មារថា ម្នាលមារមានចិត្តបាប ចូរអ្នកមានសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយតិចចុះ ការបរិនិព្វានរបស់តថាគតមិនយូរប៉ុន្មានទេ កន្លង៣ខែអំពីថ្ងៃនេះទៅ តថាគតនឹងបរិនិព្វានហើយ។
ព្រះពុទ្ធបរមគ្រូនៃយើងទ្រង់ដាក់ចុះនូវព្រះជន្មាយុសង្ខារ ពោលគឺទ្រង់កំណត់ថ្ងៃ ដែលព្រះអង្គនឹងរំលត់ខន្ធចូលកាន់មហាបរិនិព្វាន ដែលជាការលាចាកលោកនេះ ដោយពុំមានការវិលត្រឡប់វិញ ជាការលាចាកសង្សារវដ្ដ ដោយពុំមានអាឡោះអាល័យ ព្រោះផ្លូវដែលព្រះអង្គយាងទៅ ជាផ្លូវសុខស្ងប់ប្រាសចាកទុក្ខទាំងពួង។
សូមអនុមោទនា!!!!!!
No comments